Uzak ilişki yürümezmiş.. – Hikaye Oku

Uzak ilişki yürümezmiş.. – Hikaye Oku
Uzak ilişki yürümezmiş. Onunla yaklaşık 10 ay önce tamda burada, Tumblr da tanıştım. Herkes gibi problemleri olan bir kızdım. Çevrem geniş de sayılmaz zaten. Tereddüt etmeden ilk mesajı ben attım. Konuşmaya başladığımızda kafamda hiçbir şey kuramamıştım. Tamam gözleri gökyüzü gibi falan ama her gözü mavi olana da mesaj atmam sonuçta. Beni ona çeken bir şey vardı. Sabah akşam konuşur olduk. Gün içinde ne yapıyorsam onunla daha fazla konuşabilmek için hızlandırdım. Sabahları erkenden uyanıp onun uyanmasını bekledim.

Fotoğrafına ne zaman baksam donup kaldım, etrafımdaki her şeyi unuttum.

Nerede ne yaptığını sürekli merak etmeye, kıskanmaya başladım. Ortada bir şey yoktu, yalnızca sürekli sohbet edip dertleşen iki kişiydik ama ben iyice tuhaf hissetmeye başlamıştım. Sahiplenme güdümü kontrol edemiyordum. Sanırım tanışalı 2 ay olmuştu. Ailesiyle ilgili bi sebepten birkaç günlüğüne şehrime geldi. O gelişinde onu görmeyi çok istemiştim, ama imkanımız olmamıştı. Ben yinede çok mutluydum. Yakınımda olduğunu bilmek bana güven veriyordu.

Geri döndü.

Günler geçtikçe içimi bir korku kaplıyordu. Ona yazan her kızı yok edesim geliyordu. Bir tek benimle konuşsun bir tek benimle ilgilensin istiyordum. Evet hala sadece mesajlaşıyorduk. Sesini duymaya karar verdim. Başka bir numaradan aradım. Beklediğimden daha kalındı sesi ama huzurluydu. Biraz da komikti çünkü kim olduğumu anlayamadığı için kasılıyordu. Kim olduğumu sorduğunda Megan Fox demiştim sgdjkashdasd . Her neyse, o telefon konuşmasından sonra daha da yakınlaştık. Zamanla parçam haline geldi. Konuşmadığımız zamanlar kendimi eksik hissediyordum. Bir gün günlerden 5 Kasım, bana yine burada, Tumblr da “sen benim olsana?” dedi. O gün bugündür onunum. Sorunlarına, yaşamına ortak oldum. Ona kendini eksik hissettiren ne varsa tamamlamaya çalıştım. Belki dokunmadım, sarılmadım, elini hiç tutmadım ama hissettim.

En içimde hissettim.

Hiç bilmediğim şeyleri özlüyordum. Gerçekten, abartısız söylüyorum, kokusunu bilmiyordum ama ben onun kokusunu bile özlüyordum. Ve tarih 27 Ocak, Kadıköy ün ortasında bir köşede oturmuş beni bekliyordu. Vakit öğle saatleri. Heyecandan midem bulanıyordu. Ben çoktan oradaydım ama o daha orada olmama 20 dakika var sanıyordu. Beni çılgın beniii. Oturduğu yerin biraz uzağında durup öylece izledim onu. Elinde sigarası, yüzünde angut bir ifadeyle beni bekliyordu. Duramadım daha fazla yerimde. Sanki ilk kez yanındaymışım gibi değil, yıllardır onunlaymışım gibiydi. Koşup sarıldığımda hayatımda ilk kez tamamlandığı mı hissettim. Nasıl tarif edilir bilmiyorum ama, sol tarafımda içi boş dondurma kalıbı vardı ve ben ona sarıldığımda sanki içi yavaşça erimiş böğürtlenli dondurmayla doldu.

Ne eksik, ne fazla. – Tumblr Hikaye

O an dünyanın en şanslı kızı gibi hissettim kendimi. Belki inanmazsınız ama, boynunu kokladığımda daha önce özlediğim kokunun aynısının tıpkısını çektim içime. Düşünsenize hiç bilmediğim kokuya alışıktım, ne tuhaf. Ben 17 yaşındayım, ve ömrümün geri kalanı yanımdaydı. 5 gün İstanbul da kaldı. Her günümüzü dolu dolu geçirdik. Evime geldi. Ailemle tanıştı. Birlikte vakit geçirdikçe aileden biri gibi oldu. Babamla tanıştırdığım ilk erkekti, son olacak emindim. 1 hafta öncesinde aramızda 454 kilometre varken, telefonum fotoğraflarımızla doldu. Yalnız yürüdüğüm sokaklarda birlikte yürüdük. Daha önce gitmek bile istemediğim sahillere, kafelere onunla gittiğimde, ne kadar güzel yerler olduklarını fark ettim. Sıradan şeyler mükemmelleşti.

Geceleri aynı evde

yan yana olmasa bile, birkaç sokak ötemde uyuduğunu bilmek huzurdan öldürüyordu beni. İnanamıyordum. Gerçekten onunla mıydım ? Gitme vakti geldiğinde, bindiği arabanın arkasında kaldığımda sokak kedisi gibi hissettim kendimi. Yine yalnız, yine kimsesiz. Varlığına, beni ısıtmasına o kadar alışmıştım ki elimi bıraktığı an buz tuttum. Ama biliyordum, yine gelecekti. Bu defa beklemesi daha zor olacaktı, özlemekten geberecektim ama olsundu. Aşk buydu. Özlemekle geçen 2 aydan sonra 25 Nisanda bir kez daha şehrime geldi. Bin bir zorlukla, problemle geldi ama yinede geldi. Bu defa 3 gece 4 gün kalabildi. Okuluma bile götürdüm onu. Bizi hiç tanımayan insanların bizi izleyip gülmeleri, ardından daha fazla mutluluk, neşe dilemeleri o kadar tatlıydı ki. İlk buluşmanın aksine daha doğaldık. Yani ilkinde de gayet doğaldık ama en azından beyefendi yanımda geğirmiyordu…. Güzel olan neredeyse her şeyi yaşadık biz.

Önerilen Yazı

Bundan tam 4 yıl önce.. – Tumblr Hikaye

Birlikte uyuduk,

birlikte ağladık, birlikte güldük, birlikte üşüdük. Bağır çağır kavga ettik, küfür ettik. Yeri geldi özenildik, yeri geldi rezil olduk. Ama biz birlikteyken ne yaşarsak yaşayalım mutluyduk. Bugün o Ankara ya döneli 3 gün oldu. Telefonumda yine bir sürü yeni fotoğraf var. Odamda depoladığım bir sürü eşya. Tişörtü, parfümü, kolyesi, bilekliği, küpeleri, kahve kupası. Kafe de içtiğimiz nargilenin siparişinden tutun, burger fişleri, karting bonesi, eğlence merkezi kartı, vapur jetonu bile bende. Hiç biri onun yerini tutmuyor. Hiç biri beni ısıtmıyor. Üşüyorum, özlüyorum, ölüyorum. Ama ben hiç unutmuyorum, biliyorum, yine gelecek. Bir gün gelecek, ve hiç gitmeyecek. Ben İstanbul’dayım, o Ankara da. Uzak ilişki yürümez arkadaşlar. Biz uçuyoruz, darısı sizin başınıza.

Uzak ilişki yürümezmiş.. – Hikaye Oku
Yeni INSTAGRAM adresimiz instagram.com/fosforluhanm !